Urodzona w Tokio.

Z Polskim Baletem Narodowym związana od 2011 roku, od 2019 jako pierwsza tancerka tzw. primabalerina, odznaczona Srebrnym Medalem „Gloria Artis”.

Dwukrotnie nagrodzona tytułem Najlepszej Tancerki w Polsce. Pożegnała się z publicznością 22 grudnia 2024 r występując w roli Małgorzaty Gautier podczas ostatniego przedstawienia „Damy kameliowej” Johna Neumeiera w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

Ma dwuletnią córkę Miyu.

Wydarzenie z udziałem artystki na C/U 25: WYSTAWA „MYŚLAŁAM, ŻE TANCERKI NIE MAJĄ DZIECI”

MYŚLAŁAM, ŻE TANCERKI NIE MAJĄ DZIECI 
09-12.10 | STUDIO teatrgaleria
wstęp wolny

Wystawa „Myślałam, że tancerki nie mają dzieci” to intymna i wielogłosowa opowieść o kobiecym ciele – jako narzędziu sztuki, bliskości, życia. To również refleksja nad mało widocznym, często przemilczanym doświadczeniem bycia tancerką i matką – rolami, które przez dekady uznawano za wykluczające się. Bo jak pogodzić dwie rzeczy, które każda z osobna domaga się pełni?

Jej punktem wyjścia stała się intymna fotografia tancerki Edyty Kozak z pięcioletnią córką, wykonana ponad 20 lat temu przez fotografkę, Grażynę Gudejko. Kiedyś traktowana jako zapis bliskości, dziś – w świetle zmieniających się kontekstów kulturowych i społecznych – fotografia ta, została wyłączona z ekspozycji. Stała się punktem wyjścia do zgłębiania tematu macierzyństwa w świecie tańca i zaproszenia do projektu innych tancerek-matek. 

Projekt łączy fotografie, rysunki oraz rozmowy. To portrety kobiet, które prezentują różne podejścia do łączenia macierzyństwa z karierą artystyczną. W centrum uwagi pozostaje ciało : zmieniające się, niosące pamięć bliskości, wysiłku i pragnienia wyrazu. 

Tytuł wystawy cytuje zdanie wypowiedziane przez kuzynkę Edyty Kozak w latach 90., gdy zaskoczona jej ciążą powiedziała: „Myślałam, że tancerki nie mają dzieci”. To jedno, proste zdanie odsłania głęboko zakorzeniony stereotyp – że matka powinna być tylko matką, a artystka – tylko artystką. To dodatkowa inspiracja do przyjrzenia się jak ta narracja zmienia się w dzisiejszych czasach.

Wystawa nie oferuje jednej odpowiedzi. Zamiast tego otwiera przestrzeń na pytania, zawahania, ciszę między słowami. To zaproszenie do uważności. Do rozmowy o kobiecym doświadczeniu, które – choć często spychane w cień – zasługuje na światło sceny. 

CREDITS:

Kuratorki, Autorki:
Edyta Kozak & Grażyna Gudejko 

Współtwórczynie:
Yuka Ebihara, Edyta Kozak, Jolanta Krukowska, Sylwia Laux, Renata Piotrowska, Iza Szostak, Ula Woszczyńska & córki: Miyu Martin Ebihara, Katarzyna Hancke, Sarah Laux, Rita Piotrowska – Auffret, Rozalia Słomkowska, Olga Szynkarczuk, Julia Woszczyńska, Zosia Woszczyńska

FOTOGRAFIE:

Koncepcja fotografii: Edyta Kozak, Grażyna Gudejko
Fotografie witryna i collage: Grażyna Gudejko i Olga Szynkarczuk
Fotografie portrety: Grażyna Gudejko
Reżyseria ruchu: Edyta Kozak
Retusz zdjęć: Jarek Nasiłowski
Grafika, montaż zdjęć – Tomek Wolff 
Asystent fotografki: Kuba Danaj / Studio Huśtawka
Make up / włosy: Monika Gałecka, Magda Lewandowska
Stylistka: Yuliya Staliaryk
Foto backstage: Katarzyna Hancke
Wideo backstage: Antoni Gudejko, Kuba Wilk
Asystentka Daylight Studio: Joanna Borkowska
Wydruki: Tomasz Szmidt

WIDEO:

Scenariusz: Edyta Kozak
Zdjęcia, Montaż: Bartek Woszczyński
Prowadzenie wywiadów: Edyta Kozak, Jolanta Krukowska
Make up / włosy: Monika Gałecka, Magda Lewandowska
Stylistka: Yuliya Staliaryk
Foto backstage: Katarzyna Hancke
Wideo backstage: Antoni Gudejko, Kuba Wilk
Asystentka Daylight Studio: Joanna Borkowska

PR wystawy: Edyta Sudoł
Koordynatorka, social media wystawy: Katarzyna Hancke
Producentka wystawy: Anna Szaniawska
Produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
Partnerzy: KawaŁyk Sztuki, B’cause Film Productions, Nikon
Podziękowania: Daylight Studio, Andrzej Nejman / Nejman Studio, Paweł Duma, Wiktor Sobolewski / Nikon Poland

Projekt współfinansowany przez miasto st. Warszawa